کاوش موضوع پارک علم و فناوری

شهرک علمی (به انگلیسی: Science park) یا شهرک تحقیقاتی (به انگلیسی: Research park) که در ایران معمولاً پارک علم و فناوری خوانده می‌شود، سازمانی است که به وسیله متخصصان حرفه‌ای اداره می‌شود و هدف اصلی آن افزایش ثروت جامعه از طریق تشویق و ارتقای فرهنگ نوآوری و افزایش توان رقابت در میان شرکت‌های فناوری و مؤسساتی است که متکی بر علم در محیط شهرک فعالیت می‌کنند. برای دستیابی به این هدف، یک شهرک علمی با ایجاد انگیزه و مدیریت جریان دانش و فناوری در میان دانشگاه‌ها، مراکز پژوهش و توسعه، شرکت‌های خصوصی و بازار، ایجاد و رشد شرکت‌های متکی بر نوآوری را از طریق مراکز رشد و فرایندهای زایشی تسهیل می‌نماید. شهرک‌های علمی همچنین خدماتی با ارزش افزودهٔ بالا و فضاهای کاری و تأسیسات مناسب و کیفی به مؤسسات مستقر در شهرک ارائه می‌نمایند. شهرک‌های علم و فناوری در سراسر دنیا با هدف کلی توسعه فناوری و رشد کسب‌وکارهای دانش‌محور تشکیل شده‌اند و با توجه به وضعیت محیطی و سیاست‌گذاری‌های کلان در سطح داخلی و خارجی شهرک، چشم‌اندازها و مأموریت‌های متفاوتی را دنبال می‌کنند. این شهرک‌ها دارای سازوکارهای زیرساختی مهمی هستند که باعث انتقال یافته‌های تحقیقات دانشگاهی و تولید دانش مضاعف شده، در نهایت عامل تسریع رشد اقتصادی در سطح ملی و منطقه‌ای می‌شوند. این مهم به صورت گسترده‌ای در کشورهای مختلف دنیا به عنوان یک اصل به رسمیت شناخته شده‌است. در بسیاری از موارد، شهرک‌های فناوری موجب ایجاد شغل، رشد درآمد و درگیر شدن در صنایع دارای رشد می‌شوند. از طرفی، شهرک‌های فناوری و مراکز رشد برای تجزیه و تحلیل در سطح ملی یا محلی در زنجیره ارزش کارآفرینی، لینک‌های مهمی به‌شمار می‌آیند. در تعریفی دیگر در مورد شهرک فناوری آمده‌است: شهرک فناوری واحدی است که: با مؤسسات آموزشی و پژوهشی در ارتباط است. زیرساخت‌ها و خدمات پشتیبانی، خصوصاً مستغلات و فضاهای اداری را برای واحدهای تجاری فراهم می‌نماید. وظیفه انتقال فناوری را بر عهده دارد. وظیفه توسعه فناوری را بر عهده دارد.... بیشتر در ویکی پدیا